Klasean paisaiaren inguruan izan genuen gogoetetan ondorio argi bat atera genuen. Betidanik paisaia naturarekin erlazionatu dugu; baina paisaia gure barnean dagoen zerbait da, subjektiboa da.
Azken finean paisaia guk sortzen dugu, eta horren ondorioz natura eta arkitekturaren arteko erlazioan erreparatu dut. Bien arteko erlazioa beti egon baita.
Haisera batean arkitetktura naturara moldatu da. Herriak eta hiriak orografiara moldatzen ziren, hauen ezaugarriak ondo aprobetxatuz.Adibide asko ditugu horren eredu. Baina joera hori urteekin aldatzen joan da. Egun arkitekturara naturaren gainetik dago. Azken finean hiria zabaltzen joan da natura janez eta suntsituz. Gainera, naturaren presentzia ezabatzen ari da gure herrietan.
Honek arazo asko sortzen ditu. Natura hiritik urrunduz oreka apurtu da. Arkitektura eta naturan artean oreka bat aurkitu behar dugu. Horretarako, natura hirian sartu behar dugu; egungo eskemari buelta emanez.
Egungo espazio publikoetan naturaren presentzia handitu beharko genuke,bejetazio gehiagoz edota ortuak sartuz. Espazio publiko hauek publikotasun gehiago izango zuten ortu publikoez. Horrela, nekazaritza produzioa hirian emango zen, eskala xume batean; ain urrun kokatzen diren nekazal lurrak hirian sartuz. Hirietan sartuz, kostu asko kenduko ziren eta kutsadura gutxiago sortuaz.
Ideia utopiko bat eman dezake baina argi dago egungo egoeraren aurrean zerbait egin behar dela.Ea krisi honekin zerbait ikusten dugun….
No hay comentarios:
Publicar un comentario